O hey, hallo daar. Weet je nog wie ik ben? Flauw, flauw. Volgens mij begin ik de laatste tijd iedere blogpost zo. Elke keer beloof ik mezelf weer om regelmatiger te bloggen, maar helaas het is lastig als je fulltime stage loopt en in het weekend ook nog eens werkt. Maaaaaar, ik zie de komende kerstvakantie als een goed begin of anders heb ik nog een tweede kans: 1 januari. Een goed voornemen, toch?
Anyway, laten we maar eens over hardlopen kletsen. Want daar wilde ik het eigenlijk over hebben. Hoe gaat het nu? De laatste keer dat ik over hardlopen schreef (ik heb het serieus moeten opzoeken) was 31 juli. Bijna zes maanden geleden. Serieus, hoe kan dat? Laat ik maar gelijk met het slechte nieuws beginnen. Het gaat niet zo goed en dat heb ik te danken aan mijn rug. Mijn rug heeft even geen zin meer in hardlopen. Ik loop sinds vorige maand bij de fysio en er zit langzaamaan verbetering in. Gelukkig kan ik nog wel hardlopen, maar het gaat allemaal net iets moeizamer dan eerst. Lange afstanden die ik eerst ‘makkelijk’ liep, gaan op dit moment niet. Ik zal niet ontkennen: ik baal ontzettend. Ik was net zo lekker bezig.
Maar Franca wat is er dan precies met je rug? Umh, ja hoe leg ik dat uit. Ik heb eigenlijk al een langere tijd last van mijn rug. Bij lang staan en zitten voel ik een zeurende pijn en wil ik het liefst liggen. Opeens ging ik deze pijn ook voelen tijdens het rennen. Dit kon niet goed zijn en na lang (te lang) nadenken ben ik toch maar naar de fysio gestapt. Hij vertelde mij dat ik een zwakke rug heb en dat ik bij onder andere het trainen van mijn buikspieren de verkeerde spieren aanspan. Gevolg: het trekken van een holle rug. Een veel gemaakte fout, maar daarom niet minder erg. Ik ben nu door middel van oefeningen mezelf aan het leren om de juiste spieren aan te spannen en hierdoor zal mijn rug én buikspieren een stuk sterker worden. Uiteindelijk zal dit positief (daar ga ik wel van uit haha) bijdragen aan mijn hardloopprestaties.
Kortom het gaat gemiddeld. Ik ben blij dat ik nog iets aan hardlopen kan doen, maar moet wel mijn grenzen aangeven. Ik doe mee met de Girlslove2run december challenge, maar of ik die 70 km ga halen dat weet ik niet. Ik wil het heel graag, maar ik moet niet over mijn grenzen gaan. Zoals mijn moeder en zusje zeggen: ‘Franca je hebt maar een rug, wees daar zuinig op’. Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs,
Franca
Ps. Mijn lieve zusje Eva heeft sinds kort ook haar eigen plekje op het wereldwijde web. Een persoonlijke blog over haar leven met migraine. Ik zou het leuk vinden als jullie een kijkje nemen. Klik hier!
