Het heeft even geduurd, maar hier dan mijn verslag van mijn allereerste hardloopwedstrijd. Zoals jullie misschien weten liep ik zondag 2 maart de 10 km tijdens de 20 van Alphen.
Lichtelijk gespannen (ja, ik was een beetje zenuwachtig) vertrok ik samen met mijn ouders en zusje richting Alphen. Daar aangekomen werden de zenuwen nog erger. Na het legen van mijn blaas (tip: plaats volgend jaar ook aan de andere kant van het parcours wc’s) was het tijd om naar de startpunt te gaan. Samen met mijn hardloopmaatjes Annick en Manon stonden we nog wat te kletsen en toen was het zover. Het startsein klonk. Op een rustig tempo startte ik. Na ongeveer 2 km keek ik op mijn iPhone en vol verbazig rende ik sneller dan normaal. Ik zat zo in de wedstrijd en nam mezelf voor om hetzelfde tempo aan te houden tenzij het echt niet meer zou gaan. Gelukkig ging het hartstikke goed en voordat ik het wist was ik bij het 5 km punt. Even iets drinken en snel weer verder. Ik had het warm en dat ene slokje (de helft van het water uit mijn bekertje stroomde langs mijn mond of belandde op de grond) water deed mij goed.
Met volle moed ging ik verder. Rond de 8 km had ik het zwaar. Ik begon mijn rug te voelen. Ik sprak mezelf toe, opgeven dat doen we niet en ik ging door. Ik moest deze wedstrijd uitlopen. Er stonden steeds meer mensen langs de kant en dat deed me goed. Nog 1 km ik kan dit! Nog meer mensen langs de kant dit moet goed komen. De laatste 500 meter heb ik nog geprobeerd een sprintje te trekken, maar helaas mijn lichaam wilde niet meer. Uiteindelijk ben ik gefinished in 01.00.04. Mijn doel van onder de 60 minuten finishen heb ik helaas niet gehaald, maar ik moet toegeven dat ik best trots ben. Die vier seconden zijn jammer, maar ik heb die 10 km toch maar even uitgelopen. Grote kans dat ik mijn volgende hardloopwedstrijd wel onder de 60 min loop. Ik heb iniedergeval de smaak te pakken en hoop in de toekomst aan nog (veel) meer hardloopwedstrijden mee te doen.
Liefs,
Franca
