Hardloopavontuur deel 4

Woehoe, op dit moment zit ik met een big smile achter mijn laptop dit verslagje te typen. Ik heb vanochtend (voor jullie gisteren) eindelijk de 10 km gelopen! Niet in de snelste tijd, 1 uur en 38seconden, maar ik ben er best trots op.

Zoals jullie in het vorige verslag konden lezen heb ik steeds vaker last van mijn knie. Ik ben langs de dokter geweest en hij verwees me door naar de fysiotherapeut. Met een dubbel gevoel, stel ik mag straks echt niet meer hardlopen dan kan ik de ladies run wel vergeten, ging ik naar de fysio. De fysiotherapeut vertelde mij dat ik een geïrriteerde spier en pees (iliotibiaal frictiesyndroom) heb, een echte hardlopers blessure. Gelukkig is dit ‘makkelijk’ te verhelpen door de knie goed in te tapen. Natuurlijk is de rust het beste medicijn, maar aangezien ik over een maand de ladies run ga lopen is dit voor nu de beste oplossing volgens mijn fysiotherapeut. Tijdens het lopen heb ik nu  nergens last meer van. Naast het tape, doe ik nog verschillende oefeningen zodat de spier sterker wordt.

Genoeg over de pijntjes. Het hardlopen gisteren ging eigenlijk best goed. Ik heb helaas 3 keer moeten lopen (thanks stoplichten en haaientanden), maar dat mag de pret niet drukken. Zonder het lopen ren ik de 10 km zelfs onder de 60 min. Best netjes toch?  Nog een maandje en dan is het zover! Ik heb er zin in. 🙂

Hoe gaat het hardlopen bij jullie? En hebben jullie weleens last van een blessure?

xoxo,
Franca