De titel van dit stukje verklapt al een hele hoop, maar oke ik geef het toe. Ik ben een klein beetje verliefd op Dotan. Ik hou van de muziek die hij maakt, de manier waarop hij zijn gitaar bespeelt en stemgeluid dat uit zijn mond komt als hij zingt. Overdreven? Ik vind van niet. Je mag toch best een beetje fan zijn van iemand?
Aanleiding van dit stukje is mijn bezoek aan zijn concert afgelopen 17 december. Samen met Annick keken we sinds augustus (het moment waarop wij de kaartjes kochten) uit naar deze avond. Maanden lang speelde ik zijn album ‘7 layers’ non stop af op mijn iPhone. Ik kon vooral geen genoeg krijgen van de nummers ‘Fall’, ‘Hungry’ en ‘7 layers’.
Nadat we een heerlijke pizza hadden genuttigd werd het tijd om richting Tivoli te gaan. Voordat Dotan kwam, werden we alvast ‘warm’ gemaakt door Emil Landman. Hij stond in het voorprogramma. Erg leuke zanger overigens. Na het voorprogramma was het dan echt tijd voor Dotan. Hij openende de show met het nummer Home 2.
Na Home vervolgde vele andere nummers. Waaronder ook een aantal nieuwe. Leuk om hier alvast een voorproefje van te horen. Tussendoor vertelde Dotan over onder andere het tot stand komen van een aantal nummers en de naam van het album. Ik vind het altijd interessant en leuk om te weten wat de reden is achter een bepaald nummer.
Hoogtepunt van de avond was wat mij betreft het moment dat Dotan tussen het publiek akoestisch begon te zingen. Wat een stemgeluid. Echt heel mooi! De rest van de show was ook prachtig en was wat mij betreft veel te snel afgelopen.
Als afsluiting van de avond zijn Annick en ik, als echte groupie fans (haha), in de rij gaan staan voor een foto samen met Dotan himself. Na heel wat getouwtrek, geduw en geschreeuw is het gelukt en hebben wij deze prachtige foto weten te maken. Toch een leuk aandenken aan deze leuke avond. De foto krijgt natuurlijk een plekje boven mijn bed, dat snappen jullie wel. 😉 Bedankt Dotan!
Liefs,
Franca
