Daar zitten we dan. Met zijn alle uitgedost in onze mooiste oranje outfits voor de televisie. De wedstrijd gaat binnen enkele minuten beginnen. Mijn zusje tekent nog snel een vlaggetje op haar wang, mijn vader rent nog even naar de wc en mijn moeder haalt de heerlijke hapjes tevoorschijn. De scheidsrechter fluit en de wedstrijd begint. Tijd voor 90 minuten genieten.
Op dit soort momenten hou ik van Nederland. Ik kan genieten van de eenheid en de samenhorigheid tijdens de voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal. Tijdens dit soort momenten vergeet ik even dat het in ons koude kikkerlandje vaker regent dan dat de zon schijnt en dat we elk jaar weer meer belasting moeten betalen. De vele regeltjes in ons land, de ellenlange files, de bomvolle treinen in de spits en de klaagcultuur verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Ik geniet van het enthousiasme van alle voetbalsupporters tijdens het toejuichen van de voetballers. Het oei en aai geschreeuw als de bal net langs het doel gaat (wat in de herhaling toch iets minder dichtbij blijkt te zijn). Het mooiste moment van de wedstrijd is, hoe cliché ook, natuurlijk het moment waarop er gescoord wordt. Het moment waarop ik vaak net even naar buiten kijk, maar gelukkig bestaat er ook iets als een herhaling. Prachtig om te zien en te horen (dat laatste vooral niet vergeten, mijn vader kan erg hard schreeuwen) hoe iedereen uit zijn dak gaat. De intense blijheid bij de voetballers zelf is ook zeker iets waar ik blij van word. Prachtig om te zien dat ze zo uitgelaten zijn na het scoren van dat heilige doelpunt.
Laten we allemaal genieten van deze momenten en onze kritiek over het slechte voetbalspel een keertje achterwege laten. Ook al zijn het professionals, bij hen spelen de zenuwen ook een rol. Zoveel ogen op je gericht, dat is niet niets. In dit geval gaat het om de eindscore van de wedstrijd. Winnen is winnen toch? Maakt niet uit of dat nou met 1-0 of 5-1 is (niet gaan haten, ik blijf natuurlijk een vrouw met de ‘ballen’ verstand van voetbal). Nederland doet het tot nu toe hartstikke goed. En hey, voordat we het weten is het WK alweer voorbij en moeten we weer vier hele jaren wachten, en terug denken aan ‘onze’ mooie voetbalprestaties in Brazilië. Ik zit zondagavond in mijn prachtigste oranje outfit voor de televisie, jullie toch ook?
Deze column staat als lezerscolumn op Metro.nl. Ik zou het leuk vinden als jullie stemmen. Klik hier op je stem uit te brengen. Thanks!
